Archief 1

Van: s-stappernbeld [mailto:s-stappenbeld@home.nl] 
Verzonden: maandag 6 juli 2009 9:07
Aan: info@kanomaatje.nl
Onderwerp: onze eerste kanotocht

Hallo Anton,

Gisteren hebben we onze eerste tocht gemaakt met de kano. 
We gingen naar Enter waar een mooie opstap plaats is. Ruud is naar z'n vader en Danieke wou niet mee. Dus alleen Tucker ( de hond) ging met ons mee. 
Al vrij snel voelden we dat onze snelle canadees inderdaad minder stabiel was dan de kano's uit Tjechië. 
Maar we kregen de slag al gauw te pakken. 
Als snel kwamen we bij Rijssen langs een molen. Jos wilde graag foto's maken en haalde het toestel uit het waterdichte tonnentje. Ik zei "het gaat zo mooi, laat het er toch uit dan kun je tenminste mooie plaatjes schieten" Bij deze 
Daarna ging het tot aan Nijverdal. Daar was een vistrap dus we keerden om. 
Goed en wel weer op weg kwamen we op een stukje waar heel veel elzenhout stond langs de kant en daar zater dus heeeel veeel blinde vliegen. 
We hadden de vaart er goed in want, snel is hij inderdaad. Echter, onze Tucker kreeg dorst en ging met z'n koppie over de rand. Wat verder de oorzaak was weet ik niet maar ik voelde dat we begonnen te kantelen. Ik gooide m'n gewicht nog naar links maar het mocht niet zo zijn, we gingen gewoon om. 
Jos had de tegenwoordigheid van geest om de boot zo snel mogelijk weer om te gooien en onze spullen zater er veelal nog in. Ik zwom achter m'n peddel en crockies aan en onze Tucker peddelde ook verdwaasd in de rondte. 
Het hele spul maar aan de kant gesleept waar we werkelijk belaagd werden door de blinde vliegen. Na een hoop gehannes hadden we de boot weer droog, de spullen er weer in en daar gingen we weer. 
De hond moest goed af blijven liggen zodat we niet weer schommelden. Weer terug gepaddeld naar de fijne aanlegplek waar we op de heenweg ook al hadden gerust. Spul op de kant, kleding over het prikkeldraad gehangen en alle electronica in de zon gelegt. Zoals het er nu naar uit ziet zijn het fototoestel en onze beide mobiels verzopen. Want ook wat in het "waterdichte"tonnetje zat was nat geworden. We hebben er nog rustig een poosje gezeten, genieten van de thee en een broodje. En konden er eigelijk ook wel om lachen. Ik zie er zelf wat gehavend uit omdat Tucker over mij heen gezwommen is en met z'n nagels flinke sporen heeft achter gelaten op m'n bovenbenen. Op dit moment ziet dat eruit als mega bloeduitstortingen. Komt ook allemaal wel weer goed. 
Op de terugweg hebben we nog genoten van alles wat we hebben gezien. We hebben een lekker kleurtje gekregen en zijn een ervaring rijker. Maar of het nu zo heel handig is dat Tucker op vakantie ook weer mee gaat?? 
Misschien er nog maar een stabielere kano bijhuren omdat er ook nog een kind meer mee gaat en het dan toch ook wel heel vol wordt. 
Ondanks alles hebben we er in ieder geval wel van genoten en het is zeker niet onze laatste tocht. 
Hartelijke groeten,

Jos Driessen en Sandra Stappenbeld