Aflevering 6
Door: Geertje
Het is weer maandag, 23 november 2009 om precies te zijn. Afgelopen weekend was mijn 4e ‘wild’waterweekend. Ik zet wild even tussen aanhalingstekens omdat de meningen daarover nogal verdeeld zijn. Hoe dan ook, het is stromend water. Water dat we in Nederland niet hebben. Zo meteen meer over dit weekend. Deze zomer hebben we ook andere tochten gedaan. Een kruip en kluuntocht over de Vechte. Erg lachwekkend omdat overal bomen en struiken over de rivier lagen waardoor we ontzettend vaak op een heel creatieve manier onder bomen en struiken door moesten ploeteren.
In september zijn we in Wijk aan Zee wezen brandingvaren. Superleuk! Ontzettend ploeteren om door de branding te komen. Maar een aantal keren is het gelukt te ‘surfen’ op een golf. KICKEN!! Dat ging echt hard. Bijna elke keer eindigde helaas in een zwempartij, maar we hadden er zo’n heerlijk weer bij dat het echt heel weinig uitmaakte. Een vermoeiende maar fantastische dag aan zee. Zeker voor herhaling vatbaar!
Afgelopen weekend zijn we weer afgereisd naar de Ardennen. Omdat er geen slaapplaatsen meer waren in de bekende natuurvriendenhuizen hadden we een huisje gehuurd in Vielsalm. Op dag 1 gingen we varen op de Amblève. Dit is de beek waar ik de allereerste keer op heb gevaren, ondanks dat deze nu niet meer zo heel spannend voor me is, boezemt hij me nog angst in door de zeer negatieve ervaring de eerste keer. Hoe dan ook, die angst bleek nergens voor nodig. Het was een heerlijke tocht, lekker droog. Ook het zonnetje scheen en het was een heerlijk weertje. Ik durfde zelfs even te denken dat het varen op deze beek (met deze lage waterstand) niet spannend genoeg meer is. Maar dat denk ik natuurlijk alleen maar, dat zeg ik natuurlijk niet hardop! Dat is natuurlijk vragen om problemen J!
Op zaterdag gingen we varen op de Lesse. Het duurde even voordat we wisten of en waar het toegestaan was om te varen. Maar uiteindelijk lagen we in het water. De waterstand was hier ook erg laag. Het was bij vlagen een gevecht met de stenen. Soms leek het alsof de stenen gingen winnen, maar ik had geen zin in een nat pak en liet me door die stomme dingen niet uit de boot slaan. Op een gegeven moment werd ik heel moedig, ik zei tegen ons groepje dat dit het eerste weekend zou worden dat ik helemaal droog zou blijven. Maar niemand geloofde dat natuurlijk, in het kader van eerst zien en dan geloven.
Ook de Lesse ben ik droog overgekomen.
Op dag drie is vaste prik een tochtje van ongeveer
Het was echter best een spannende tocht. Het water stroomde voelbaar harder dan op de andere twee dagen. Ik kwam zeer regelmatig vast te zitten op één of meerdere stenen. De kracht van het water drukt je dan bijvoorbeeld verkeerd om. Waardoor ik achterstevoren zat, en geloof me, dat is niet echt fijn. Het ging redelijk goed, en ik begon echt te geloven dat ik dit weekend twee mijlpalen ging bereiken. Namelijk voor het eerst drie dagen meevaren èn een droog weekend. Doordat de waterstand erg laag was, bleven we allemaal regelmatig vastzitten op de stenen. Dat leidde dan weer tot botsingen en plotselinge stuurmanoeuvres om anderen te ontwijken. Helaas zat ik één keer zo scheef op een steen dat ik met mijn hand tegen de bodem sloeg en hierbij mijn vinger dubbel klapte (de verkeerde kant op). Ik ben toen uitgestapt, hierbij ben ik maar half nat geworden. Dus het telt niet helemaal als zwemmen, toch? Mijn vinger voelde helaas niet zo prettig, maar al snel kwam ik erachter dat ik mijn ringvinger niet meer kon strekken, maar wel buigen. En ach… als je een peddel in je hand hebt moet je je vingers toch buigen. Dus ik kon rustig verder varen. Bij vlagen was het superleuk, superspannend en supervermoeiend. Maar uiteindelijk kwamen we allemaal heel en bijna droog op het eindpunt voor de rit naar huis.
Op naar maart 2010!
23 november 2009