Aflevering 4

Door: Geertje                                                                                                                    

Wie de site een beetje in de gaten heeft gehouden, heeft kunnen zien dat we weer een Ardennen-weekendje achter de rug hebben. Een weekendje varen op stromend water, slapen in een natuurvriendenhuis en lekker eten. Dit was alweer mijn derde Ardennen-weekendje, en hoewel ik me nog een beginner voel, merk ik dat ik steeds beter met een kajak overweg kan. Het gevoel begint te komen…

Sinds ons kanomaatje Johan is geëmigreerd naar het warme en zonnige Curacao heb ik een nieuw bootje, namelijk een rode Perception Pirouette. Er zaten al een heleboel krasjes op, maar zijn er héél wat bijgekomen dit weekend. Want er liggen nogal veel stenen in de wateren, en zoals Karinke en ik gemerkt hebben liggen ze bijna altijd in de weg en gaan ze nooit aan de kant. Mijn motto: ‘de steen is mijn vriend’. Geleerd van Marco, als je namelijk een steen schuin benaderd is de kans nogal groot dat je omgaat, terwijl je vaak veiliger af bent door eroverheen te varen. En aangezien ik nogal vaak laat was met het opmerken van stenen in het water, heb ik heel wat stenen geknuffeld. Ik heb zelfs ervaren dat je over stenen heen kan varen die een stuk boven water uitkomen. 

Op vrijdag gingen we varen op de Amblève, aangezien ik daar vorig jaar meer heb gezwommen dan gevaren zag ik er niet echt naar uit. Maar gelukkig was het waterpeil wat lager en het water dus rustiger (wel meer stenen dus). Dus toen we stonden te kijken naar het water, had ik al snel zin om lekker te gaan varen. Het ging best lekker, eindelijk kreeg ik het gevoel hoe ik keerwaters kon in- en uitvaren, en aangezien ik nog niet had gezwommen hadden we ook ruim de gelegenheid dit te oefenen. Met de tips van Marco, Karinke en Anton merkte ik zowaar dat ik veel minder bang ben in de boot, wat ik vorig jaar doodeng vond vind ik nu leuk. En waar ik vorig jaar mijn bootje ging overdragen ben ik dit jaar van de stuw afgevaren. Het leuke aan kajakken is de gemengde gevoelens, adrenaline, doodsangsten, plezier en opluchting. Voordat ik de stuw af ging, was ik het ding heel voorzichtig aan het benaderen. Van alles flitst door mijn hoofd: ‘welke gek doet dit nou’, ‘ik heb helemaal geen zin om te zwemmen’, ‘straks verzuip ik nog’. En toen nam ik een beslissing, ‘IK GA ERVOOR’. En dan kun je gewoon niet meer terug. Ik ben heel blij dat ik het gedaan heb, het was spannend maar supergaaf. 

Uiteindelijk ben ik in totaal op vrijdag één keer gaan zwemmen. Door een steen die niet mijn vriend was. Maar één keer zwemmen is helemaal niet erg!

Op zaterdag gingen we varen op de Our, of het nou België, Duitsland of Luxemburg was weet ik niet meer, maar het was een leuk tochtje. Rustig stromend met af en toe een leuke stroomversnelling en twee bevaarbare stuwen. Blijft spannend, maar ze waren lang niet zo spannend als op die ene op de Amblève. ‘Makkie hè’, hoor ik Marco nog zeggen. Ik heb toen niet al te uitgebreid gereageerd, eerst maar eens droog overkomen. Gelukkig dat ik het niet beaamde, want ook in deze ‘sloot’ lag één steen die niet met mij wilde knuffelen. Ik hing erg scheef in mijn bootje, het water was ondiep dus ben ik maar zijwaarts uitgestapt. Uiteindelijk waren alleen mijn benen nat, dus ik vind zelf dat ik niet echt omgevallen ben J. En toen mocht ik direct Karinke redden, want die zat in dezelfde benauwde situatie omdat ze mij aan het uitlachen was.

Op zondag de Salm: wikken, wegen, wikken, wegen, wikken, wegen. Uiteindelijk besloten niet mee te gaan. Ik had na twee dagen varen een ontzettend positief gevoel over het kajakken. Ik vind het leuk, ik begin veel meer ‘het’ gevoel te krijgen en als ik niet te vaak ga zwemmen is het helemaal niet koud. Ik vond het jammer dat gevoel te verpesten door een paar keer te gaan zwemmen in de Salm. Dus ben ik de rest gevolgd met de auto en heb ik wat actiefoto’s gemaakt, een heerlijk stuk gewandeld en lekker in de auto zitten lezen.

Kortom: héérlijk weekend gehad! Op naar de volgende tocht!                

17 november 2008